Joseph haydn: strijkkwartetten nr. 50-56.

Wat is een grotere uitdaging dan ‘Die sieben letzten Worte’, de zeven laatste zinnen die Jezus aan het kruis gesproken heeft, vorm te geven en voelbaar te maken met muziek? Om de meest beladen tekst ter wereld te laten horen, te laten voelen, te verwoorden zonder tekst? Haydn deed dat in het jaar 1787 met deze zeven strijkkwartetten en dat is meer dan geslaagd. Deze zeven Sonates voor strijkkwartet met hun verhalende karakter doen echt iets met je. De langzame tempi van de dramatische opening, alle zeven delen en ook de lengte van het stuk brengen je in een bijna trance-achtige staat; een uur lang adagio’s met zoveel verschillende sferen en gevoelens en dan ineens die bombastische en schokkende aardbeving (Il Terremoto) van slechts twee minuten aan het einde. Het is een ware concentratieslag voor de vier musici die gestalte moeten geven aan een ‘rollercoaster’ van heftige gevoelens als wanhoop, pijn, vergeving, hoop, berusting en sterven. Van alle versies die van dit stuk bestaan, is die voor strijkkwartet het bekendst en populairst geworden. Mogelijk omdat de intimiteit van deze vorm het beste samenvalt met zoiets als vier mensen die in gebed verenigd zijn.